Outra fotografía:
Tipo de ben: Igrexa,
Concello: A Estrada / Tabeirós - Terra de Montes (comarca)
Parroquia: San Pedro de Ancorados (San Pedro)
Lugar: San Pedro
Outra denominación do ben:
Cronoloxía: Época Altomedieval, Época Baixomedieval, Idade Moderna (XVI-XVIII),
Descrición:
A Igrexa de San Pedro de Ancorados é unha edificación de orixe románica. Construída en cantaría, posúe planta lonxitudinal con cuberta a dúas augas e ábsida pentagonal de arrinques paralelos. A singularidade desta ousia convirten ao templo nun destacado exemplo no concello, xunto co de Codeseda, e do románico galego.
A fachada principal está dominada pola entrada. Conserva esta unha arquivolta tórica de medio punto sobre columnas con capiteis con decoración de follas. O tímpano, presidido pola imaxe do patrón do templo, está labrado con decoración de cruces e follas entrelazadas. Enriba, un pequeno van cuadrangular da paso á espadana de dobre corpo.
A ábsida posúe catro columnas acoroadas, dividíndoa en cinco tramos. Orixinariamente, en cada un dos tramos dispoñíase un van de medio punto. Porén, na actualidade, só se conservan dous. Cara ao … posúe un contraforte de sección cuadrangular.
No interior, á nave lonxitudinal, con engadidos laterais, únese á ábsida a través dun tramo cuadrangular enmarcado polo arco triunfal. O orixinal foi substituído por outro de maior altura, conservando os fustes das columnas. Segundo Pedro Varela, o templo foi restaurado en 1756, época na que se modifican o interior, a fachada e a ábsida.
As orixes de San Pedro de Ancorados non están moi claras. Así, as referencias recollidas polo cardeal Jerónimo del Hoyo falan de que pertenceu a unha fundación que tiñan os Terciarios Regulares Franciscanos en Santiago. Posteriormente, pasou a depender das clarisas, transformándose nun convento anexionado ao de Santa Clara de Santiago en 1577.
Fotogrametría:
Propiedade: Privada
Uso actual: Outros
Código no Catálogo da Xunta:
Categoría do Ben: Inventariado (Inventario de Bens Patrimoniais da Xunta
Elementos mobles:
Tradición oral:
Historia recente do ben:
Referencias bibliográficas:
BIBLIOGRAFÍA
BANGO TORVISO, Isidro: “Arquitectura Románica en Pontevedra”. Barrié de la Maza, A Coruña 1979.
CASTILLO LÓPEZ, Ángel del: “Inventario de la riqueza monumental y artística de Galicia”. Barrié de la Maza, A Coruña 1987.
LUNA SANMARTÍN, Xosé: “A Estrada Románica”. Fouce, A Estrada 1999.
REIMÓNDEZ PORTELA, Manuel: “A Estrada Rural”. Deputación de Pontevedra, 1990.
VARELA CASTRO, Pedro: “La Estrada”. El Eco de Santiago, Santiago 1923.
ENLACES WEB
http://www.planeamentourbanistico.xunta.es/mapes/GALICIA/documents/PONPA002.pdf (p. 10)
http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2006/12/16/5377754.shtml
http://ir.gl/1d548f
Afeccións
Ten camiño de acceso?: SiEstá cuberto de maleza: Non
Está afectado por algunha obra: Non
Estado de conservación: Bo
Atópase en perigo nestes momentos?:
Onde está localizado
Latitude: 42.715148Lonxitude: -8.414455
Empregamos o sistema de coordenadas WGS84
Se estiveches nel, valora o estado deste Ben Cultural (é importante):
(1 votos)
Loading...
1 comentario
Oscar Franco says:
Xuñ 13, 2014
En relación ás orixes de San Pedro de Ancorados e a súa fundación, recollo a seguinte información:
Na parroquia de San Pedro o máis parecido a unha fundación que
se puido rastrexar foi a doazón da casa rectoral por parte do cura
Xoán Barba de Casal, soterrado o 6 de marzo de 1737, en troques da
obriga de certas misas a perpetuidade. Consta tamén pola copia do testamento do licenciado André García, rector de Santa María de Troitosende, de 6 de xullo de 1638 (solicitada no seu día polo meiriño e xustiza ordinaria da xurisdición de Dubra) a existencia doutra fundación perpetua de misas que se deberían decir na igrexa de San Pedro.
Tamén se sabe polo mesmo volume que na visita pastoral de 1655 estaba fundada no colateral do lado da Epístola unha capela adicada a San Bertomeu, que fundara Xoán de Brei con cinco misas anuais. No lado do Evanxeo había outra capela de advocación de Nosa Señora, que fundaran Xácome Ares e a súa muller. No colateral do Evanxeo da igrexa estaba fundada desde 1707 por Antón de Bascuas a capelanía de Nosa Señora do Rosario. Ao tempo de instituíla Antón aínda era crego de prima tonsura. Deixou disposto que logo da súa morte o sucederan André Montoiro e outros seus sobriños, colocándoos despois de André na orde de sucesión. Dotará a capelanía cos bens herdados dos seus pais: unha casa, leiras, viñas, soutos con carballos e castiñeiros, … sitos nas parroquias de San Tomé de Ancorados, San Xiao de Arnois e Santo Estevo de Oca.
BIBLIOGRAFÍA:
PORTO RICO, Damián. “Inventario de ermidas, capelanías e obras pías da Estrada (1567-1959)”