Outra fotografía:
Tipo de ben: Castelo,
Concello: Monterroso
Parroquia: Sirgal
Lugar: Sirgal
Outra denominación do ben:
Cronoloxía: Época Baixomedieval,
Descrición:
Construído sobre un antigo castro, só se conservan algunhas pedras agochadas entre a arboreda e a matogueira. Dise que as súas pedras foron reutilizadas para construír a Torre de Penas e a Casa Grande de Monterroso.
Fotogrametría:
Propiedade: Comunal
Uso actual: Sen uso
Código no Catálogo da Xunta:
Categoría do Ben: Dato descoñecido
Elementos mobles:
Tradición oral:
A lenda conta que había un túnel que comunicaba a fortaleza co río e que por el baixaban os cabalos a beber.
Historia recente do ben:
Referencias bibliográficas:
http://onosopatrimonio.blogspot.com.es/2011/07/castelos-de-galiza.html
Afeccións
Ten camiño de acceso?: SiEstá cuberto de maleza: Si
Está afectado por algunha obra: Non
Estado de conservación: Malo
Atópase en perigo nestes momentos?:
Onde está localizado
Latitude: 42.7914169626Lonxitude: -7.81514167786
Empregamos o sistema de coordenadas WGS84
Se estiveches nel, valora o estado deste Ben Cultural (é importante):
(1 votos)
Loading...
6 comentarios
Oscar Franco says:
Dec 18, 2013
No libro “Memorial de la Casa de Lemavia” de Fernando López de Prado y López e Marcos Mailoc López de Prado danse varios datos relativos a este castelo e a Torre de Penas e a Casa Grande de Monterroso.
http://books.google.es/books?id=-3WfVtM7iiUC&pg=PA95&lpg=PA95&dq=castillo+de+sirgal&source=bl&ots=JjWQPj6QtX&sig=0WS18QmkSozX4LJ_2fV1nIk9Dik&hl=es&sa=X&ei=yNmxUuLyIOXB7AanwYDQBQ&ved=0CEAQ6AEwAw#v=onepage&q=castillo%20de%20sirgal&f=false
Un dos donos deste castelo foi Ero Ordóñez, capitán xeral de Alfonso III.
En 1310 o dono do castelo era Arias Conde de Monterroso, e en 1514 figura nunha institución de maiorazgo dos condes Fernando de Andrade e Francisca de Zúñiga. Pouco despois, xa en tempos do Emperador Carlos V, sería demolido.
Un dato que figura dentro da súa tradición di que nel naceu a nai de San Rosendo.
Oscar Franco says:
Dec 18, 2013
Existe tamén unha lenda relacionada co castelo, que fala dunha tumba que se atopa no cemiterio situado na ladeira do castro onde se levantou a antiga fortaleza. Na lousa que cobre o sepulcro acumúlase a auga da choiva e conta a tradición que ese auga permanece incorrupta todo o ano ata que na noite de San Xoan os veciños do lugar acoden a lavarse na pia do sepulcro.
http://www.monterroso.es/content/view/23/39/lang,es_ES/
elixiovieites says:
Dec 18, 2013
O catálogo do listado de Bens a protexer no pxom do Concello de Monterroso de 1996 onde está o castro de Sirigas en Sirgal http://www.planeamentourbanistico.xunta.es/mapes/MONTERROSO/documents/0619CA001.pdf (pax. 2 de 5)
elixiovieites says:
Dec 18, 2013
Ola Xabier, o comentario de antes son os de “tipo telegrama” que os editores metemos coa páxina do Pxom onde están catalogados. Ademais sempre quedan aí para poder botarlle unha ollada e poder ver outros que ao mellor pasan desapercibido. Atopei a páxina do catalogo de Monterroso e non sei se será o mesmo pois vén co nome de Sirigas, eu supoño que si. Saúdos
Xabier Moure says:
Dec 18, 2013
Boas, Elixio. Si, en efecto, o lugar onde se ergueu o castro e o castelo recibe o nome de Xirigas, con “x” (así o recollo nun meu blogue), mais os veciños de Sirgal cos que falei comentáronme que o coñecían como Castelo de Sirgal ou, simplemente, como O Castelo, de aí que decidira darlle o nome de como é denominado pola veciñanza. Mesmo me contaron a lenda da que fala Oscar Franco, aínda que con algunhas variacións. Onde está a tumba antropomorfa había unha capela, hoxe en día desaparecida, cuxas pedras, din, foron reutilizadas para construír a igrexa actual. A tumba era utilizada ata non hai moitos anos polas mozas (dúas veciñas coas que falei practicaran o ritual) para lle botar flores na Noite do San Xoán para logo lavarse coa auga aromática. Canto aos comentarios que facedes os editores coido que son fundamentais para ampliar unha información da que moitas veces carecemos os colaboradores. Un saúdo.
Juan Carlos Ferreiro says:
Ago 25, 2022
Hola: una precisión. El agua existente en la tumba no procede de la lluvia, pues su nivel siempre des exactamente el mismo, llueva o no, y en cualquier día del año. Su origen es un misterio.