Outra fotografía:
Tipo de ben: Cruceiro,
Concello: A Estrada
Parroquia: Couso (Santa María)
Lugar: Maíndo
Outra denominación do ben:
Cronoloxía: Descoñecida,
Descrición:
Cruceiro de tipo “De Crucifixo” con plataforma cuadrangular de catro chanzos e pedestal cúbico achafranado. O varal é octogonal comezando en cadrado e rematado tamén en cadrado pero con figuras vexetais. Ten un capitel cuadrangular, troncopiramidal invertido, con figuras do que semellan ser monxes e santos a cada lado e roeles nos vértices. A súa cruz é cuadrangular cos brazos con mediacana e remates floreados. Polo anverso da cruz presenta Cristo Crucificado con tres cravos e as mans pechadas. Inclina a cabeza cara á dereita cunha coroa de espiñas e un pergamiño coas siglas INRI. O seu pano de pureza vai anoado á dereita. Polo reverso da cruz fica a Dorosa sobre unha peaña amosando o seu corazón con sete espadas de ferro. O cruceiro é todo de granito cun estado regular de conservación.
Fotogrametría:
Propiedade: Pública
Uso actual: Sen uso
Código no Catálogo da Xunta:
Categoría do Ben: Non está inventariado
Elementos mobles:
Tradición oral:
Historia recente do ben:
Referencias bibliográficas:
Afeccións
Ten camiño de acceso?: SiEstá cuberto de maleza: Non
Está afectado por algunha obra: Non
Estado de conservación: Regular
Atópase en perigo nestes momentos?:
Onde está localizado
Latitude: 42.7486513807Lonxitude: -8.54769885549
Empregamos o sistema de coordenadas WGS84
1 comentario
Oscar Franco says:
Dec 15, 2022
Engado a seguinte referencia web:
https://cruceirosdegalicia.xyz/360171302.html
e as seguintes referencias bibliográficas:
REIMONDEZ PORTELA, Manuel. (1985). Cruceiros e cruces do nordeste da provincia de Pontevedra. Ed: Diputación Provincial de Pontevedra.
ARCAS CALDAS, Olimpio. (2022). CRUCEIROS DA ESTRADA (Ollados polos nenos do colexio M. Villar (1981-2021). Ed: Asociación Cultural Vagalumes.
REIMÓNDEZ pORTELA, Manuel. (1990). A Estrada rural. Ed: Excma. Diputación Provincial de Pontevedra.
Segundo se recolle na bibliografía: “erigido a espensas de un labrador rico que aquejado de fuerte reumatismo no podía acudir, por hallarse el parroquial bastante alejado, a alumbrar y orar la semana de Pasión. Cuentan que al tercer año de construido, el labrador curó de su grave dolencia.
De esta leyenda arranca la costumbre, hoy extinguida, de dar siete vueltas al crucero aquellas personas que comenzaban a sentir molestias por el reuma.”