Castro de Boa Nai

Creo que o topónimo “Boa Nai” non é o axeitado, polo que se debe de manter “Madre”, latín “mater”, e que debemos relacionar coas tres Matres Gallaiciae célticas, xa que, no presente caso, pouco ten que ver do que unha muller é para os seus fillos, ou a femia dun animal para as súas crías. Esta “madre” galega é unha deusa trinitaria, baixo cuxa protección se colocaban os nosos antepasados, designándoas co nome do terreo que ocupaba cada tribo, trinidade divinal que dende a antigüidade está presente no panteón galego. En Coruña del Conde, provincia de Burgos, territorio da antiga Gallaecia, atopouse un epígrafe de hai dous mil anos que Murguía leu do seguinte xeito: “T. Fraternus-Matribus-Gallaicis-v. s. l. m.”, cuxa tradución pode ser: “Tito Fraterno pagou do boa vontade o seu voto as Madres Galegas”. Deidades que eran avogosas da fertilidade e da prosperidade, atinxindo as virtudes sandadoras doutras divindades acuáticas e que estaban vencelladas aos mananciais mineiro-medicinais. O topónimo “madre” é en Galicia máis habitual do que cremos. Por citar un exemplo, na parroquia de Noceda, concello de Cervantes, está Madre de Auga onde hai unhas covas de onde se extraía o ferro, vencelladas, segundo a tradición, a antigos rituais relacionados coa fertilidade das mulleres e tamén dos campos.