Outra fotografía:

Tipo de ben: Mosteiro/Abadía/Cenobio/Priorado,
Concello: Mariña Occidental (comarca) / O Vicedo
Parroquia: Santo Estevo do Val
Lugar:
Outra denominación do ben:
Cronoloxía: Época Altomedieval, Época Baixomedieval,
Descrición:

Ruínas dun antigo cenobio do que se ten a primeira noticia documental no ano 1095, no que se alude a el como San Micaelis de Quonicularia. Sobre o mosteiro hai un grande baleiro documental ata o século XV, cando este é incorporado ao Bispado de Mondoñedo. Xa de aquela o edificio e o propio mosteiro debía estar moi empobrecido, e en 1522 o bispado ordea reparar a compostura. O edificio existente na actualidade ten o tellado caído e consta de tres estancias ao redor dun espacio baleiro central. Os muros do recinto principal acadan case un metro de grosor, mentres que nun edificio anexo, ubicado ao leste, son de sesenta centímetros. A división interna en dous espazos do edificio principal, dando lugar a dúas estancias similares, tamén parece ser posterior á propia edificación, xa que na fachada oeste hai unha fiestra tapiada no centro do lenzo. Esta fiestra ten dispostas ao redor pezas escultóricas amortizadas dunha estrutura anterior, de carácter decorativo.

O edificio podería corresponder a unha reforma/reestruturación encargada en 1522. Pouco despois, o mosteiro foi definitivamente abandonado.


Fotogrametría:

Propiedade: Pública
Uso actual: Sen uso
Código no Catálogo da Xunta:
Categoría do Ben: Dato descoñecido
Elementos mobles:
Tradición oral:

A primeira referencia lendaria á Coelleira foi publicada polo erudito local Justo Pico de Coaña publicou en La Ilustración Gallega y Asturiana, en 1888, o artigo en galego “Carta a Bastián da Pallarega”, en teoría un emigrante do país residente en Boston (Estados Unidos). Nese artigo, Pico de Coaña cóntalle que os primeiros monxes da Coelleira navegaban ata Viveiro, en barcas de Coiro, para dicir misa na capela que logo sería igrexa dos franciscanos.

A lenda máis coñecida da Coelleira é que fala do seu mosteiro templario. Un mosteiro no que serían executados a traizón trinta e cinco monxes soldados a cargo dun noble da familia de Bernal de Quirós, que deixou escrito no seu testamento do século XIV: “E tamén mando que se digan trinta e seis misas pola alma dos templarios que matei e fixen matar por orde do noso Señor o Rei en San Miguel da Coelleira”. O certo é que esta lenda está vivísima na zona, e aínda se conserva unha casa na que, na tradición familiar, figura que foi acollido o único templario que salvou da masacre.


Historia recente do ben:
Referencias bibliográficas:

Lence Santar, Enrique, La isla Colleira, Boletín Comisión Provincial de Monumentos históricos y artísticos de Lugo, t. I, nº 7, 1941.

Moure, Xabier. “Historia e lenda da illa da Coelleira” in “A Bufarda do Mouro” [blog]. URL: http://patrimoniodovicedo.blogspot.com.es/2011/06/historia-e-lenda-da-illa-da-coelleira.html [lectura: 2 de outubro de 2014]

Cal Pardo, Enrique, El monasterio de San Miguel de la isla de la Colleira. Historia y Leyenda. Colección documental. Madrid. 1983 – ISBN 8430095853


Afeccións

Ten camiño de acceso?: Si
Está cuberto de maleza: Si
Está afectado por algunha obra: Non
Estado de conservación: Malo
Atópase en perigo nestes momentos?:

Onde está localizado

Latitude: 43.7581775199
Lonxitude: -7.63226866722
Empregamos o sistema de coordenadas WGS84