Outra fotografía:
Tipo de ben: Castelo,
Concello: Cervantes
Parroquia: San Tomé de Cancelada
Lugar: Dumia
Outra denominación do ben:
Cronoloxía: Época Baixomedieval, Idade Moderna (XVI-XVIII),
Descrición:
A torre ten a orixe no século XII. O edificio atópase en serio perigo de derrubamento, con partes que xa caeron e outras con máis que preocupantes fendas. Foi solar e casa da familia Neira ou Vázquez de Neira. No muro do peche conserva unha gran pedra armeira de mármore onde se pode ler: “Estas armas y blasones son de Neiras ynfanzones y estas son de los de Lamas de Álvarez Alba y de Canceladas, apellidos desta casa”, mandado colocar por Gil de Mosteyro Neyra no 1660, cando unhas obras de reedificación. No século XVI, dona María de Neira merca ao arcebispo de Santiago o Pazo de Oca, entrando a linaxe dos Neira de Dumia a ser señores de Oca. A linaxe Neira no Val de Cancelada está vencellada aos pazos e torres de Penelas, Vilafrial e O Fabal, no mesmo val. Vázquez Seijas di que en escritura de 28 de xaneiro do ano 1490, outorgada entre Diego Díaz de Guitián e Basco Gómez de Cancelada, este recoñece a aquel por dono propio do pazo de Dumia, así como de todos os bens anexos, como marido de Aldara Vázquez de Cancelada, filla de Alonso López de Cancelada e Viringuela López polo cal Basco demitiu o dereito que a ditos bens podía ter, coa súa propiedade, Diego Díaz. Don Diego e a súa muller, por escritura do ano 1505, doan a favor de Diego Sánchez de Cancelada, da casa-torre e pousa de Dumia, durante a súa vida. Lope Díaz de Guitián fundou no ano 1600 o morgado da linaxe, ao que foron agregados os que posteriormente fixeran a súa muller, María de Balboa, no 1626, e de Pedro Díaz de Guitián, o seu fillo segundo, no 1649. Rodrigo Fenández de Cancelada, Diego Díaz de Guitián e Fernando Díaz de Guitián e Neira, outorgaron contrato o día 9 de xaneiro de 1660 sobre a reedificación da torre de Dumia.
A casa estaba composta de planta baixa e alta, cunha cerca de pedra calcaria bastante grosa e que constituiría o perímetro da primitiva torre. Na parte alta da segunda planta hai outra pedra armeira de xisto bastante desgastada, coroada tamén con helmo e viseira. A mediados do ano 1964 era propietaria da casa e bens de Dumia María Álvarez Valcarce, filla de Decoroso Álvarez Santín, residente en Baralla, casada con Manuel Fernández Fernández e que fora adquirida por un seu avó, Carlos Álvarez Carballo, aos seus donos que vivían en Vilafranca do Bierzo. Ao parecer, na actualidade pertence a varias persoas.
Os escudos gozan da máxima protección legal.
Fotogrametría:
Propiedade: Privada
Uso actual: Sen uso
Código no Catálogo da Xunta:
Categoría do Ben: Inventariado (Inventario de Bens Patrimoniais da Xunta Catalogado (Catálogo da Xunta e dos PXOM)
Elementos mobles:
Tradición oral:
Historia recente do ben:
Referencias bibliográficas:
Patrimonio da comarca dos Ancares: http://arqueoloxiadosancares.blogspot.com.es/2011/01/castelos-e-torres-da-comarca-dos-ancares.html
Vázquez Seijas: Fortalezas de Lugo y su provincia.
Afeccións
Ten camiño de acceso?: SiEstá cuberto de maleza: Si
Está afectado por algunha obra: Si
Estado de conservación: Moi malo
Atópase en perigo nestes momentos?:
Gravísimo risco de derrube total.
Onde está localizado
Latitude: 42.8514843Lonxitude: -7.0696762
Empregamos o sistema de coordenadas WGS84
Se estiveches nel, valora o estado deste Ben Cultural (é importante):
(2 votos)
Loading...
11 comentarios
Francisco Pol says:
Abr 28, 2017
Francamente, é lamentábel o discurso aquí presentado. Case todo nel é falso. Existe un libro de Xulio Pardo de Neyra, A torre e pousa de Dumia, publicado en Ferrol por Embora, onde se estuda polo miúdo esta casa e liñaxe. Porcerto, o seu autor é o propietario da torre de Dumia
Xabier Moure says:
Abr 28, 2017
Primeiro, o texto está collido,integramente, de Vázquez Seijas: “Fortalezas de Lugo y su provincia (1955-1973)”, e non creo que se inventara nada. Canto ao estado de conservación é máis que lamentable, está a caerse a cachos con partes xa derrubadas. O escudo que está na segunda planta, a pesar de ser BIC como o do muro do peche, o día menos pensado vense ao chan. Das casas-fortes e castelos do concello de Cervantes, a Casa-Torre de Dumia está na cola da desidia dos seus propietarios.
Francisco Pol says:
Xul 30, 2017
Con efecto, non existe ningún tipo de axudas institucionais, mais o descoñecemento da bibliografía existente é triste e denota un grave desleixo cara á cultura. Infórmese ben e non xulgue. Non é que para facelo. E aproveite as achegas dos verdadeiros especialistas en Historia
Francisco Pol says:
Xul 30, 2017
E por certo, o que escribiu Vazquez Seijas non é real. Aprenda de quen sabe. Só con ler o lema do escudo e o que di vostede que se le comprobamos o seu rigor. Vergoñento
Xabier Moure says:
Xul 31, 2017
Agora xa vexo que vostede, ou non leu o que di o escudo ou lle quere dar outra interpretación (interesada?). E por certo, non sei si o que escribiu Vázquez Seijas é real ou non, pero dubidar do seu traballo paréceme, dándolle un cualificativo leve, pura petulancia. Claro, será porque el tampouco era un “especialista en historia”. E outro por certo, señor “Francisco Pol”, Pardo de Neyra (sóalle?), en “Historia do concello de Baralla. Pazos e fortalezas de Neira de Xusá” (páx. 95) di sobre a inscrición do escudo: “Estas armas y blasones son de Neyras Ynfanzones y estas de los de Lamas de Álvarez Alba y Canceladas apellidos desta casa”.
Francisco Pol says:
Dec 7, 2017
Pardo de Neyra claro que me soa. A quen non? Lea A torre e pousa de Dumia, publicado en Embora. Alí explícase todo
Victoria Platas Oro says:
Dec 13, 2017
Acabo de comprobar todo o que se dixo aquí e Francisco Pol ten razón. Vázquez Seijas, cuxa obra é interesante, está cheo de erros. Por moito que fose un dos primeiros en preocuparse das fortalezas de Lugo e aínda que estea morto, non é biblia de nada. Pódese comprobar como digo que na súa obra hai multitude de erros. Saúdos
Victoria Platas O says:
Dec 13, 2017
Acabo de comprobar todo o que se dixo aquí e Francisco Pol ten razón. Vázquez Seijas, cuxa obra é interesante, está cheo de erros. Por moito que fose un dos primeiros en preocuparse das fortalezas de Lugo e aínda que estea morto, non é biblia de nada. Pódese comprobar como digo que na súa obra hai multitude de erros. Saúdos
Rosón y Neyra says:
Nov 14, 2018
“ESTÁS ARMAS Y BLASONES SON DE NEIRAS Y ROSONES Y ESTAS DE LOS DE ÁLVAREZ ALBA Y CANCELADAS, APELLIDOS DESTA CASA” Non é Infanzones, se non Rosones.
Rosón Neyra de Dumia says:
Dec 28, 2018
Non, señor Rosón, debe aprender a ler. A lenda dese escudo nada di de Rosóns. Si di de “Neyras infanzones”, de Lamas, de Álvarez de Ybias e Canceladas, “apellidos desta casa”. Está todo rigorosamente estudado. Debe procurar e aprender de quen sabe. Que mágoa de país!!!!!
Francisco Pol says:
Dec 28, 2018
Francamente, a realidade deste país é triste e miserable. Cópianse, e mal, as achegas de persoas que se trabucaron e, ala!, sen atender ás novas investigacións. Neste caso baseadas no propio arquivo desa torre. Unha tristeza, e ben grande. Mais o feito é que, como moitos sabemos, a historia desta casa está perfectamente trazada e nada se pode apor a ese estudo. Con todo, como esperta tantísimo interese, poden Vdes. consultar a obra esa da que aquí se fala. Eu téñoa e é francamente estupenda! Se prefiren seguir a dicir barbaridades, tamén é outra opción. Xa saben que cantos máis burros haxa, mellor lle irá a quen verdadeiramente sabe